Zamanımızda her alanda olduğu gibi arıcılıkta da bazı yenilikler ve gelişmeler olmaktadır. Bunları tanımak ve uygulamak işimizi kolaylaştırmakta ve ürün verimini artırmaktadır. Önceleri arı kovanlarının önüne konan polen tuzakları şimdi kovan yapılırken altına konmaktadır. Bu yöntemle hem arıların işi kolaylaşıyor, hem arıcının işi kolaylaşıyor, hem de ürün verimi kat kat artıyor. Toplanan taze çiçektozları eskiden kurutularak değerlendirilirken şimdi derin dondurucularda saklanarak taze olarak tüketilebiliyor. Böylece besin değeri azalmadan kullanılabiliyor. Ben burada, internette araştırıp incelediğim mevcut polen tuzaklı kovanları kendime göre biraz değiştirerek yaptığım ve birkaç senedir kullandığım polen tuzaklı kovanımı tanıtmak istiyorum. 
Kovan uçma deliğinin önden görünüşü. Uçma deliği 26X2 cm. boyutundadır. Uçma deliği yanlarında görülen yuva, boşluk 17X27 cm. boyutlarındaki PLASTİK POLENLİK in yerleştirilmesine yarayacaktır ve kovan içinde de bu boyutlara uygun olarak açılmıştır. Uçma tahtasının devamında ise alüminyum ızgara vardır. Bu ızgara polen taneciklerinin aşağıdaki çekmeceye düşmesine izin verir ama arıların aşağı inmesini engeller.
Arıların deliklerinden geçerken ayaklarındaki çiçektozu topakçıklarını geçiremeyip düşürecekleri 17X27 cm boyutundaki "Plastik polen ızgarası" ya da "PLASTİK POLENLİK" kovan girişindeki yuvadan kovan içine sürülür. Burada önemli bir noktaya dikkat etmek gerekir. Polenlik yapım sırasında delikleri delinirken deliklerin bir yüzü çapaklı olarak çıkmıştır. Arılar delikten girerken bazen ayakları bu çapaklara takılmakta ve kopmaktadır. Çapaksız yüz arının girdiği yöne yani aşağıya getirilirse bu sakınca azaltılmış olur. Çapaklı yerlerin ince bir zımpara ile zımparalanmasının da faydası olabilir.
Kovan uçma deliğinin önden görünüşü. Uçma deliği 26X2 cm. boyutundadır. Uçma deliği yanlarında görülen yuva, boşluk 17X27 cm. boyutlarındaki PLASTİK POLENLİK in yerleştirilmesine yarayacaktır ve kovan içinde de bu boyutlara uygun olarak açılmıştır. Uçma tahtasının devamında ise alüminyum ızgara vardır. Bu ızgara polen taneciklerinin aşağıdaki çekmeceye düşmesine izin verir ama arıların aşağı inmesini engeller.Arıların deliklerinden geçerken ayaklarındaki çiçektozu topakçıklarını geçiremeyip düşürecekleri 17X27 cm boyutundaki "Plastik polen ızgarası" ya da "PLASTİK POLENLİK" kovan girişindeki yuvadan kovan içine sürülür. Burada önemli bir noktaya dikkat etmek gerekir. Polenlik yapım sırasında delikleri delinirken deliklerin bir yüzü çapaklı olarak çıkmıştır. Arılar delikten girerken bazen ayakları bu çapaklara takılmakta ve kopmaktadır. Çapaksız yüz arının girdiği yöne yani aşağıya getirilirse bu sakınca azaltılmış olur. Çapaklı yerlerin ince bir zımpara ile zımparalanmasının da faydası olabilir.
Polen ızgarası ya da polenliğin metal olanları da vardır. Aynı çapak onlarda da olabilir.
17X27 cm. boyutlarındaki PLASTİK POLENLİK görülen ev, boşluk içerisine bu şekilde sürülür, yerleştirilir. Uçma tahtasının devamında ise alüminyum ızgara vardır. Bu ızgara polen taneciklerinin aşağıdaki çekmeceye düşmesine izin verir ama arıların aşağı inmesini engeller
Polenlik yuvasına takılmış, üstteki menteşe aşağı indirilerek arıların yukarıdan çalışmaları önlenmiş... Arılar mecburen aşağıdan girip polenlikten geçecekler ve ayaklarındaki polen topakçıkları aşağıya düşüp çekmecede birikecek.
Plastik polen ızgarası konmazdan önce kovanın iç görünüşü. Görülen alüminyum ızgara 17X27 cm. boyutlarındadır. Kovan altındaki polen çekmecesinin girip çıkmasını engellemeyecek şekilde aynı boyuttta açılmış bir ev içine çakılmıştır. Deliklerinden aşağıya polen tanecikleri rahatça geçebilir.
Kovan ağzından kovan içine sürülmüş Plastik polenliğin görünüşü. Kovan tabanının arkasında görülen delik kovan altındaki menteşe ile açılıp kapanabilmektedir. Delik açılınca arılar kovan altındaki çekmeceye inebilir ve oradaki kek veya şurubu alabilir. Kek verilmeyeceği zaman delik menteşe ile kapatılır.
Arıların tamamı aşağıdan girip çıkıyor. Polen toplayabiliyoruz. Peki, ana arı ya da erkek arılar dışarıya çıkmak isterlerse? Onlar plastik polenliklerdeki deliklerden geçemezler. Onlar için de Uçma deliğinin sağ üstünde 1 cm. çapında matkapla bir delik açtım. Yoktan iyidir.
Kovanımızdaki menteşe görüldüğü gibi aşağı indirilip polenlik üst tarafı kapatılırsa kovanda polen toplanabilir. Peki polen toplamak istemiyorsak ne yapalım? Yukarıda sol üstte görülen 1cm. kalınlığında ve 16X26 cm. boyutlarındaki MDF "takoz"u veya sağdaki üzeri plastikle kaplanmış, L şeklinde kıvrılmış galvanizli saç bize yardımcı olacaktır.
Aşağı indirdiğimiz menteşeyi yukarı kaldırıp 16X26X1 cm. boyutlarındaki MDF takoz plastik polenlik altına sürülürse ne olur? Arılar kovana üstten girip çıkmaya başlarlar ve polen toplayamayız. Bu kısa süreli bir kapatmadır. Arıların girip çıkmasından polenliğimiz kirlenecektir. Polen toplamayacaksak L sacı polenlik üzerine sürülerek yerleştirilir.
Plastik polenlik altına MDF takozu koymuş, menteşeleri de yukarı kaldırmış, kısa süreli olarak polen toplama işini durdurmuştuk. MDF takozu geri çıkarır, menteşeyi de aşağı indirirsek polen toplama işine devam etmiş oluruz.
Polen toplama işimiz bitince ne yapmalıyız? Plastik polenlik altına MDF takozu koymuş, menteşeleri de yukarı kaldırmış, plastik polenlik üstüne de L sacını koymuşsak polen toplamıyoruz demektir. Arıların uçtuğu normal havalarda uçma deliği bu şekilde kalabilir.
Polen toplama işi bitince polenliğin altına MDF takoz, üstüne de Plastik kaplamalı L sacı konursa kovan içten böyle görünür.
Polen çekmecesi çekilince kovan altının görünüşü. Alüminyum ızgara kovan tabanındaki kesilmiş yerin kenarları 2 mm. Oyularak yerleştirilmiştir. Böylece çekmece girip çıkarken ona sürtünmez. Arkada görünen küçük menteşenin yeri de oyularak yani yuva açılarak yuvaya çakılmıştır. Çekmece girip çıkarken sürtünmemesi gerekir. Bu menteşe açılınca arılar delikten aşağı çekmeceye inip kek veye şurubu alabilirler. Besleme işi bitince menteşe kapatılıp çivi ile sürgülenerek arıların aşağı inmesi önlenir.
Polen çekmecesi yerleştirilmiç durumdayken kovanın alttan görünüşü. Bazı başka arıcılar polen çekmecesini küçük yaptırmışlar ve arkasına çekmek için bir sap takmışlardır. Ben bütün yaptım ve iç kısmını ikiye böldüm.
Polen çekmecesinin içini ben iki bölmeli yaptım. Öndeki küçük bölüm polen toplamak için, arkadaki bölüm ise kovan üstünü açmadan arılara kek ya da şurup vermek içindir. Arılar buraya küçük bir menteşe ile kapatılıp açılan kovan tabanının arka kısmında bulunan delikten inip çıkmaktadırlar.Arılardan polen toplanmadığı ya da kek verilmediği zamanlar (resimde görüldüğü gibi) polen çekmecesi ters çevrilerek kovan altına sürülür. Böylece çekmece içi kovan içinden dökülebilecek tozlardan korunmuş olur.
Polenlik altında MDF takoz üstünde de L sacı konmuş, bir de kovanın ağzı daraltılmış… Kovan kışa hazırlanmış demek ki. Kovanın içini açıp baksak bölme tahtasıyla da bölünmüştür.
Polen çekmecesinin arkadan görünüşü. Yağmur sularının çekmeceye girmemesi için çekmece üstüne plastik bezden bir siperlik yapıştırılmıştır.
2. Ülkemizde çok çeşitli kekik bitkileri vardır. Bizim bölgemizdeki resimde görülen sahil kekiğinden kekik yağı sıkılmaktadır. Kekik olgunlaşıp çiçek açınca kesilir ve yağ sıkma zamanına kadar kurutularak beklenir. Ayrıca kekik yaprakları kurutulunca etlere, köftelere, balıklara, çorbalara hoş lezzet veren güzel kokulu bir baharattır. Kekik çayı, soğuk algınlığına, boğaz ağrısına çok iyi gelir. Kekikte bulunan «timol» tabii bir antibiyotiktir. Kekik çayı emzikli anneler için de çok faydalıdır
3. O kadar dayanıklıdır ki Kayalıkların arasında bir avuç toprak olan bir delik bulursa orada kök salıp senelerce yaşar. Kekikler çok yıllık bitkilerdir. Resimde görülen taş kekiğinin çok yaşadığı gövdesinin ve köklerinin kalınlığından anlaşılmaktadır.
4. Bu kekiklere bizim köyde "eşek kekiği" denir. Tek gövde yukarı çıkar ve taç şeklinde çiçek açar. Yağı çıkmaz ya da az çıkar. Onun için kesip toplayan olmaz. Kendi kendine kurur gider. 
5. Yazın olgunlaşıp çiçek açmış yağ kekikleri orakla veya makasla kesilir ve kurutulur. Kapalı ve gölge bir yerde saklanır. Yağ kekiğinin yanlarda da dalı vardır ve bu dallarda çiçekler vardır.
6. Bizim köyde kekik sıkma işi Tevfik Dayı (Tevfik Güzel) tarafından yapılırdı. Yazın kesilip biçilen kekikler yağ sıkma zamanı Tevfik Dayının evinin önündeki bahçesine getirilir.
7. Tevfik Dayı ve çocukları biriken kekikleri ilkin kazanlara doldurup içine de su dökerek ısıtırlar.
8. İçi kekik ve ısınmış su dolu kazanın üzerine özel olarak yaptırılmış olan kapağı (imbik) konur. Kazanla kapağın birleştiği yer un hamuru ile veya özel çamurlarla sıvanır. İçeride kaynama sonucu oluşacak buharın buralardan çıkması önlenir.
9. Kazan kapağının (imbiğin) üzerine devamlı soğuk su akacak şekilde bir düzenek kurulur.
10. Kazan kaynamaya başlayınca üstten de soğuk su akmaktadır. Böylece kazan kapağı yani imbik devamlı soğutulmaktadır. Kaynama sonucu oluşan su buharı soğuk kapağa değince yoğunlaşırlar ve kapağın iç yüzeyinden (iç çeperinden) damlalar halinde aşağıya akarlar. 
11. İmbik bir kazan ve kapağından oluşur. Kapak diğer kapaklardan farklıdır ve özel olarak yapılmıştır. Kazan kaynayınca içerisi buharla dolar. Buhar soğutulmuş kapağın iç yüzüne değince yoğunlaşır ve damlalar haline gelir. Damlalar kapağın iç yüzünden aşağı doğru kayar ve kapağın iç alt kısmındaki yukarı doğru kıvrılmış olukta birikir. Kapağın altı içten fırdolayı bu olukla çevrilmiş ve dışarıya bir boru ile çıkış verilmiştir. Damlalardan oluşan damıtılmış su bu borudan dışarıya akar. Aktığı yere kekik yağı ile karışık damıtılmış kekik suyunun birikmesi içn bir kap konur.
12. İçeride yoğunlaşan damıtık su kapağın iç altındaki kıvrımlı toplama bölgesinden bir boru ile dışarıdaki kekik suyu toplama kabına akıtılır. Üstteki kapağı soğutma suyu birikip başka bir borudan dışarıya akıtılır. Oradan da ağaç bir olukla ya da bir fortumla uzaklaştırılır.
13. Kazan kapağının yani imbiğin soğutma işleminin yakından görünüşü.
14. Soğutma suyu bir fortumla getirilip kazan kapağına akıtılmakta, soğutma işlemini tamamlayan ılık su bir borudan dışarıya akıtılmakta ve bir ağaç olukla uzaklaştırılmaktadır.
15. İmbik önündeki kapta biriken kekik yağı ile karışık kekik suyunun yağ kısmı yukarıda, su kısmı aşağıda birikir. Kap dolup taşınca ilkin dışarıya yağ kısmı akar.
16. Taşarak bu kapta biriken kekik yağının içinde gene de su vardır. Bu yağı çok, suyu az karışım ters çavrilmiş şişelerde altta kalan suyu boşaltılarak saf kekik yağı haline getirilir. Birbirinden ayrılan kekik yağı ve kekik suyu kendi kaplarına doldurularak kullanım için saklanır.
Pekmez kaynatılmış ve kaldırılmış bir pekmez tavasının altı böyle hazırlanır. Ocağın üstüne varsa, tavayı taşıyacak iki adet demir çubuk konur. Önde odun konup ateş yakılacak ocak girişi ayarlanır. Arkaya baca görevi görecek bir teneke ya da soba borusu konur. Demirlerin üstüne pekmez tavası konur ve tavanın etrafı çamurla sıvanır. 
2) Pekmezin çiğneyerek şırasının çıkarılacağı yer temizlenip hazırlanır. Eskiden ağaçtan yapılmış şırana denilen kaplarda çiğnenip sıkılırdı. Şindi evin bir kenarına betondan küvet büyüklüğünde bir havuz yapılıp onun içinde sıkılmaktadır. Havuzun dışındaki beton düzlükte üzümler yıkanmaktadır.
3) Üzüm şırasından pekmez yapılabilmesi için sıkılmış üzüm şırasının ak toprakla kestirilmesi gerekir. Bizim köyün ak toprak ocağı Akyalının biraz aşağısında Cipcikli denilen yerde yol kenarındadır. 
4) Ak toprak kazmalarla kazılıp temiz bir çuvala konur. Bazı yörelerde ak toprak yerine sönmüş kireç, karbonat ya da meşe odunu külü kullanılmaktadır.
6) Olgunlaşmış üzümler ilkin taşıması kolay olan sepet ya da kovalara toplanır, sonra köhün ya da sandıklara boşaltılır 
7) Ekipten kimisi üzümleri toplarken kimisi de üzümlerin tam olgunlaşıp olgunlaşmadığını anlamak için “kalite kontrolü” yapar. 
8) Ak üzümler ayrı sıkacak kadar çoksa ayrı bir kapta toplanır. Az ise karışık toplanır. 
9) Üzümler vasıta yolu varsa motorlu vasıtalarla, uygun yol yoksa katır ve merkeplerle üzüm sıkılacak yerlere taşınır. Hayvan sırtında taşımak için köhünle daha uygundur. Eskiden herkes üzümünü bağda sıkar, pekmezi taşırdı. Böyle yapılabilmesi için bir bağ evi yapılıp üzüm sıkması bitinceye kadar birkaç gün orada kalınırdı. Şimdi genellikle köydeki evlerin önüne taşınıyor. 
10) Sıkılacak üzüm yıkanıp ya doğrudan üzüm sıkma havuzuna atılır ve giyilen temiz bir plastik çizme ile çiğnenir. Ya da bir telis çuval içine konulup öyle çiğnenir. 
11) Çiğnenen üzümün şırası havuzun alt tarafındaki borudan önündeki kazanda toplanır. Bu şıra topraksız olduğu için içilebilir. 
12) Telis çuval içindeki üzümler tamamen çiğnenince şıranın akması için çuvalın ağzı burularak sıkıştırılır. Sonra da üstüne temiz bir taş konup şıranın tamamen akması sağlanır. 
13) Kazan dolunca kazan içine iki avuç ak toprak atılıp karıştırılır. Ak toprak atınca şıra köpürür. Bu köpük kazanda ve sonra kaynatma tavasında kepçelerle alınır. Ak toprak çiğnemezden önce telis çuvala üzümlerin üzerine de birer avuç atılabilir. Böyle yapılırsa şıra topraklı akar ve şıra olarak içilmez. Eğer şıra içine toprak atılmadan kaynatılırsa pekmez ekşi pekmez olurmuş. 
14) Toprakla karıştırılmış şıra kazanlara doldurulup biraz dinlenmeye bırakılır. Toprak eritilir. 
15) İçindeki toprak erimiş olan şıra dolu kazanlar ocak üzerinde kaynatılır. Köpükleri alınır. Toprakların dibe çökmesi için dinlenmeye bırakılır. 5 – 6 saat ya da bir gece dinlenen bulanık şıra durulur. Durulan şıra önceden hazırlanmış olan yayvan pekmez kaynatma tavalarına taşınır. Dibe çökmüş olan ak toprak tortusu ayrılır ve atılır. Dinlenmiş şıra önceden hazırlanmış olan yayvan pekmez kaynatma tavalarına taşınır. Taşıma işi kovalarla yapılabilir. 
16) Pekmez tavası doldurulur. Dolan pekmez tavasının altı yakılır. Biryandan da yüzünde köpük varsa temizlenir.
17) Kaynayıp buharlaşarak azalan şıra arada bir kepçe ile savrularak havalandırılır. Kaynayan şıra üzerinde köpük oluşursa alınır. 
18) Bir tava dolusu şıra kaynayıp pekmez kıvamına gelince tavanın dibinde çok az pekmez kalır. 8 - 10 kg. üzümden 1 kg. pekmez elde edilir. Pekmez kıvamı pekmez kepçe ile savrulurken renginin ve akıcılığının koyulaşmasından anlaşılır. Pekmez olgunlaşmaya başlayınca altındaki ateş azaltılır ve hafif ateşle kaynatılır. 
19) Eğer pekmez bir kaşıkla alınıp bir tabağa damlatılınca, damla çabucak dağılmazsa pekmez olgunlaşmış demektir. Pekmez tam olgunlaşmadan ocaktan indirilirse yani su oranı fazla ise sonradan ekşir ve bozulur. Fazla kaynatılıp çok koyulaştırılırsa da yanar ve tadı acı olur. Pekmez kaynatmadaki ustalık pekmez kıvamını iyi ayarlayabilmekle olur. 8 – 10 kg. üzüm şırasından 1 kg. pekmez çıkar. 
20) Pekmez istenen kıvama gelince saklama kaplarına boşaltılır ve pekmez kaynatma tavasına toprakla kestirilip kaynatılmış, dinlenmiş durulmuş şıra ile yeniden doldurulur altı yakılarak ikinci tavayı kaynatmaya başlanır. 
21) Şırası tamamen alınmış üzüm cufrası (kabuklar ve çekirdekler) bir telis çuval üzerine serilip kurutulur. Kuruyunca hayvan yemi olarak kullanılır. Üzüm çekirdeklerini ayırıp öğüterek ilaç niyetine kullananlarımız da var.( Üzüm çekirdeğinin faydaları ve kullanılışı ile ilgili bir yazı son bölüme eklenmiştir.) 
22) Üzüm sıkma sırasında köylülerimizden bazıları üzüm ve incirlerini kurutarak değerlendirmektedir. Üzüm ve incirler çardaklara serilmiş olan “borcak” bitkisi üzerinde havalanarak temiz ve sağlıklı bir şekilde kurumaktadır. 
23) Koramşa’daki modern bağlardan bir görünüm… Köyümüz iklimi her çeşit meyve ve sebzenin yetişmesine elverişlidir. Ahmetler köyünün insanları da tarımda ve hayvancılıkta ortaya çıkan yeniliklere ve gelişmelere ayak uydurmada yetenekli sayılır. Irmak kenarına, Bük’e, Koramşa’ya erken olgunlaşan üzüm bağları dikerek güzel örnekler sergilenmiştir. Modern bir sera yapılarak Ahmetlerin de tarımdaki yenilik ve gelişmelere açık olduğu gösterilmiştir.